پس از شهادت

مدتی بود که از مهران خبری نبود، نه تماسی نه پیغامی؛ مادر و پدرش خوابهای شگفت انگیزی می بینند و بر نگرانی های آنان می افزاید.

مادرش شبی خواب می بیند، که کنار دریا ایستاده ناگهان هفت دندانش می ریزد و دستهایش را بلند می کند و شش دندان را می تواند بگیرد ولی یک دندان رها می شود. (فرزندان ایشان هفت نفر بودند) ظاهراً در این خواب به او الهام می شود، که یک فرزندش از دست رفته است.

پدر شهید نیز، در نیمه شب 25 اردیبهشت (لحظات شهادت شهید)خواب می بیند که گلوله ای به سینه اش اصابت کرده است .

لذا وقتی خبری از مهران نمی شود، پدر تصمیم می گیرد که به آن منطقه عملیاتی برود. پس از جستجوهای فراوان متوجه می شود که، طبق مندرجات پرونده، مهران وارد عملیات شده است؛ ولی برگشت او و یا شهادتش تایید نشده است.

اولین گزینه ای که روبروی آنها قرار می گیرد، مفقود الاثر بودن مهران است. بهمین خاطر پدر برای کسب اطلاعات از یکی از همرزمان فرزندش، به مشهد می رود و او را که بخاطر مجروحیت شدید در بیمارستان بستری بود پیدا میکند. او توان حرف زدن نداشت با دست خطی که به سختی بر روی کاغذ می نویسد، این مطلب را می فهماند که مهران اسیر شده است. او که نوشته بود مهران به خاطر صبر و حلم زیادش، به صابر معروف بود، با تیربار روی تپه حاج عمران میجنگید، که توسط سربازان عراقی اسیر شد .

به همین دلیل، خانواده بدنبال فیلمها و تصاویر دریافتی از اسرا، ازطریق تعاون سپاه و ... مجدانه و شبانه روز، جهت دریافت خبر سلامتی مهران تلاش می کنند، اما دریغ از یک خبری که بتواند بر آلام این پدر و مادر تسکین بخشد .

پس از حدود یکسال چشم انتظاری، ناگهان خبری از سپاه می رسد، که تعدادی شهید آورده اند که پلاک یکی از شهدا بنام مهران انصاری می باشد. با دیدن جنازه وی مشخص می شود که او دقیقا خود مهران است که به شهادت رسیده است .

شهید مهران (مجتبی) انصاری دوگاهه

شهید مهران (مجتبی) انصاری دوگاهه